CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

• Πρώτες Βοήθειες για το σκύλο!

Με τον όρο πρώτες βοήθειες εννοούμε τις άμεσες εκείνες ενέργειες που πρέπει να κάνει ο ιδιοκτήτης του σκύλου, ώστε να μην επιδεινωθεί η κατάσταση του ζώου μετά από ένα συμβάν π.χ. δηλητηρίαση, τραυματισμός, δάγκωμα φιδιού κ.λ.π. Οι πρώτες βοήθειες λοιπόν δεν είναι η οριστική θεραπεία του προβλήματος, αλλά ένας τρόπος να βοηθήσουμε το ζώο που πάσχει ώστε να σταθεροποιηθεί η κατάστασή του μέχρι να το δει ο κτηνίατρος. Οι γνώσεις παροχής πρώτων βοηθειών στον σκύλο όταν βρίσκεται σε χώρο ή χρόνο όπου η άμεση πρόσβαση σε κτηνιατρική βοήθεια είναι δύσκολη, μπορεί ακόμη και να σώσουν τη ζωή του.
Χρήσιμο είναι να έχετε μαζί σας το τηλέφωνο του κτηνιάτρου που παρακολουθεί τον σκύλο σας, ώστε μέσω κινητού τηλεφώνου να μιλήσετε απευθείας μαζί του. Για ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια, να μάθετε ακόμη 2-3 τηλέφωνα κτηνιάτρων, πέρα από τον μόνιμο. Αχρείαστα να είναι, αλλά αν συμβεί κάτι καλό είναι να είστε οργανωμένοι ώστε και χρόνο να κερδίσετε και το σκυλί σας να θεραπευτεί.

Μερικά σταθερά βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε για να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τον τραυματισμένο σκύλο:
• Κατ' αρχήν τον μεταφέρουμε σε ένα σημείο που δε μπορεί να πέσει ή να χτυπήσει.
• Προσπαθούμε όσο γίνεται ψύχραιμα και πάντα χωρίς φωνές και κλάματα να του δείξουμε ότι είμαστε δίπλα του. Προσοχή! Η αγωνία και το τρέμουλό του πολλαπλασιάζεται όταν μας νιώθει πανικόβλητους και ανασφαλείς.
• Μην ξεχνάτε ότι ένα τραυματισμένο σκυλί μπορεί να δαγκώσει το χέρι σας από το φόβο του, γι' αυτό προσέξτε το στόμα του κάθε φορά που θέλετε να δώσετε τις πρώτες βοήθειες. Αν ο σκύλος προσπαθεί να σας δαγκώσει, δέστε τη μουσούδα του μαλακά αλλά γερά με επίδεσμο (ή οτιδήποτε άλλο, π.χ. γραβάτα, ζώνη, λουρί). Κάντε μια θηλιά, τραβήξτε την πάνω από τη μύτη, ώστε να σφίξει, εν συνέχεια σταυρώστε τις άκρες κάτω από το λαιμό και τέλος δέστε πίσω από τα αυτιά.
• Δεν είναι πάντοτε δυνατό να έρθει στο σπίτι σας ο κτηνίατρος. Κατά κανόνα είναι καλύτερα να πάτε το σκύλο σας στον κτηνίατρο, όπου υπάρχουν τα απαιτούμενα εργαλεία και μηχανήματα για περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης.
• Αν υπάρχει περίπτωση να χρειαστεί αναισθητικό ο σκύλος σας, π.χ. για ράμματα, ακτινογραφία για σπασμένο πόδι κτλ. μην του δώσετε τίποτα να φάει ή να πιει.

Ας δούμε όμως τις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις και πώς εμείς θα τις αντιμετωπίσουμε.

1. Γδαρσίματα.
Καθαρίστε την πληγή, και χρησιμοποιείστε αντισηπτικό.

2. Πληγές στα πόδια - Σπασμένο νύχι.
Ξαφνικό μάτωμα στα πόδια, είτε ο σκύλος κουτσαίνει είτε όχι. Τέτοια τραύματα μπορούν να προκληθούν στη θάλασσα ή σε οικοδομές. Παρόμοια συμπτώματα παρατηρούνται και από σπασμένο νύχι. Αν τρέχει πολύ αίμα, τυλίξτε το πόδι με βαμβάκι και στη συνέχεια με επίδεσμο προσέχοντας η πίεση να είναι ίδια παντού. Μη λυγίζετε ποτέ σπασμένο νύχι. Πηγαίνετε το σκύλο σας αμέσως στο κτηνίατρο. Ποτέ μη χρησιμοποιείται ελαστικό επίδεσμο ή άλλο υλικό που να σφίγγει πολύ.

3. Τραυματισμός - Αιμορραγία.
Αν το ζώο σας τραυματιστεί, τότε εκτός από τις κραυγές πόνου θα διαπιστώσετε ότι π.χ. κουτσαίνει αν έχει σκίσει το πόδι του και φυσικά θα δείτε την πληγή. Αν έχει κοπεί κάποιο αιμοφόρο αγγείο, τότε προκαλείται περισσότερο ή λιγότερο σοβαρή αιμορραγία. Το αίμα είτε θα έχει σκούρο κόκκινο χρώμα και θα ρέει αργά και σταθερά (φλεβική αιμορραγία), είτε θα έχει ζωηρό κόκκινο χρώμα και θα ρέει «κατά ριπάς» σαν συντριβάνι (αρτηριακή αιμορραγία).
Αντιμετώπιση: Μείνετε ψύχραιμοι. Μην τα χάνετε λόγω της απώλειας αίματος. Ξεπλύνετε με καθαρό νερό την πληγή. Με μία γάζα ή ένα τσιμπιδάκι αφαιρέστε τα τυχόν ξένα σώματα, π.χ. θραύσματα γυαλιών, αγκάθια, κ.λ.π. Ξεπλύνετε καλά με οξυζενέ. Αν η αιμορραγία είναι φλεβική, πιέστε σφιχτά την πληγή με ένα ύφασμα, ένα ρούχο ή ένα μαντήλι και η αιμορραγία θα σταματήσει. Αν όχι, επαναλάβετε μέχρι να σταματήσει. Αν η αιμορραγία είναι αρτηριακή, τότε δέστε σφιχτά το ύφασμα ή το μαντήλι λίγα εκατοστά πιο πάνω από την πληγή. Κάθε 20 λεπτά να χαλαρώνετε το σφίξιμο για 5 λεπτά ώστε να μην νεκρωθεί το άκρο (κίνδυνος γάγγραινας). Αν το τραύμα βρίσκεται σε σημείο που δεν δένεται, πιέστε το δυνατά με το χέρι σας και κρατήστε το έτσι μέχρι να φτάσεται στον κτηνίατρο.

4. Κάταγμα (σπάσιμο) - εξάρθρωμα (στραμπούληγμα).
Σε περίπτωση κατάγματος, ο πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος στην ψηλάφιση. Παρατηρείται πρήξιμο και το ζώο δεν στηρίζεται στο άκρο αυτό (αδυναμία στήριξης). Στο εξάρθρωμα η εικόνα είναι ίδια, με την διαφορά πως σε πιο ελαφριές περιπτώσεις το ζώο αν και διστακτικά, μπορεί να πατάει το πόδι του.
Αντιμετώπιση: Επειδή τα άκρα των σπασμένων οστών είναι πιθανό να τραυματίσουν τους μυς, τους συνδέσμους, τους τένοντες, αγγεία και νεύρα, επιβάλλεται η ακινητοποίησή τους. Με ένα ίσιο κομμάτι ξύλο, μια διπλωμένη εφημερίδα ή κάποιο παρόμοιο αντικείμενο κατασκευάζουμε νάρθηκα και τον δένουμε στο σπασμένο άκρο ώστε αυτό να είναι ακινητοποιημένο. Αν το κάταγμα είναι ανοιχτό, έχει δηλαδή σκιστεί το δέρμα, τότε ξεπλένουμε με άφθονο νερό και αφού εφαρμόσουμε τον νάρθηκα καλύπτουμε την πληγή με καθαρό ύφασμα. Περιορίστε όλες τις κινήσεις του σκύλου κατά τη μεταφορά του στο γιατρό.

5. Ηλίαση ή Θερμοπληξία.Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν γρήγορη αναπνοή, απώλεια συνείδησης, εμετό, σπασμούς. Σε πιο προχωρημένο στάδιο το σκυλί δεν έχει διάθεση, παρουσιάζει αστάθεια και τελικά μπορεί να λιποθυμήσει, να χάσει τις αισθήσεις του. Υπάρχει πιθανότητα σε αυτό το στάδιο να αιμορραγήσει το ζώο και να παρατηρήσετε έξοδο αίματος από τη μύτη, με έμεσμα από το στόμα και υπο μορφή διάρροιας. Στο στάδιο υπάρχει ο κίνδυνος σοβαρών και μη αναστρέψιμων διαταραχών σε συκώτι, νεφρά, εγκέφαλο. Η αντιμετώπιση πρέπει να είναι άμεση. Η θερμοκρασία του σώματος του ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα, 40-41 βαθμούς. Η φυσιολογική θερμοκρασία του σκύλου είναι 38-39 βαθμοί Κελσίο. Ο κίνδυνος θανάτου είναι άμεσος, λόγω αφυδάτωσης.
Αντιμετώπιση: Το ζώο πρέπει να μεταφερθεί σε δροσερό, σκιερό και καλά αεριζόμενο χώρο. Ρίξτε άφθονο δροσερό νερό σε όλο του το σώμα για πολύ ώρα για να ρίξετε τη θερμοκρασία του σώματος του. Προσοχή μην το βρέξετε με παγωμένο νερό απλά δροσερό γιατί υπάρχει ο κίνδυνος η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας να σοκάρει τον οργανισμό. Μπορείτε να τοποθετήσετε μια βρεγμένη πετσέτα στο κεφάλι και στη ράχη του ζώου. Αν είναι δυνατόν, βάλτε το ζώο σε δροσερό νερό μέχρι το λαιμό για 10 λεπτά και βάλτε μια βρεγμένη πετσέτα στο κεφάλι του. Μεταφέρετε το στον κτηνίατρο όταν τα συμπτώματα αρχίσουν να υποχωρούν.
Αν δεν ανταποκριθεί άμεσα τότε πρέπει να προσκομιστεί σε κτηνίατρο γιατί ο κίνδυνος ανακοπής είναι μεγάλος.
Πρόληψη: Κυρίως φροντίστε να είναι άνετες οι συνθήκες ταξιδιού του ζώου σας, σε καλά, άνετα και εξαεριζόμενα κλουβιά, με συχνές στάσεις για περπάτημα και για να πιει νερό. Ποτέ μην αφήνετε το σκύλο σας μόνο του μέσα στο αυτοκίνητο. Ούτε για λίγο, ούτε με ανοιχτά παράθυρα! Ποτέ μην αφήνετε το σκύλο σας δεμένο στον ήλιο. Μην αφήνετε ποτέ το σκύλο σας εκτεθειμένο στον ήλιο για περισσότερα από 10 λεπτά. Βεβαιωθείτε πως ο σκύλος σας, όπου κι αν βρίσκεται, έχει σκιά και δροσερό νερό.
Ειδικά οι ιδιοκτήτες των πολύ μικρόσωμων ζώων καθώς και των ζώων που ανήκουν στις βραχυκεφαλικές φυλές (στις οποίες ανήκουν και τα shar pei), πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και σχολαστικοί.
Επίσης τα σκυλιά εργασίας τα οποία καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια κινδυνεύουν από θερμοπληξία όταν βέβαια εργάζονται σε υψηλές θερμοκρασίες.

6. Υποθερμία.
Είναι το αποτέλεσμα της πολύωρης έκθεσης σε ψύχος, ζώων που είναι κουρασμένα. Η θερμοκρασία του σώματος πέφτει κάτω από τους 37 ή και τους 36 βαθμούς (Η φυσιολογική θερμοκρασία του σκύλου είναι 38-39 βαθμοί Κελσίου). Το ζώο εμφανίζει έντονη αδυναμία, ανορεξία και είναι «κρύο» στην ψηλάφιση.
Αντιμετώπιση: Να μεταφερθεί το ζώο σε ζεστό χώρο, όχι όμως πολύ κοντά σε θερμαντική πηγή. Συμπληρωματικά, σκεπάστε το με μία κουβέρτα και δώστε του από το στόμα με σύριγγα νερό με ζάχαρη (μικρή ποσότητα: 10-15 εκ. κάθε μισή ώρα).

7. Κρυοπαγήματα.
Ο σκύλος μπορεί να υποφέρει από κρυοπαγήματα στα αυτιά, τα πόδια και την ουρά. Συνήθη συμπτώματα είναι η χλωμή και στιλπνή επιδερμίδα που κοκκινίζει και πονάει. Βάλτε αμέσως τον σκύλο σε ένα ζεστό μέρος. Ξεπαγώστε τις προσβεβλημένες περιοχές τοποθετώντας ζεστές υγρές πετσέτες οι οποίες πρέπει να αλλάζονται τακτικά. Συνεχίστε μέχρις ότου οι προσβεβλημένες περιοχές κοκκινίσουν. Σοβαρά κρυοπαγήματα μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες σε αυτιά και πόδια και για αυτό τον λόγο θα πρέπει οπωσδήποτε ο κτηνίατρος να εξετάσει τις πληγές.

8. Εγκαύματα.
Ξεπλύνετε την περιοχή με κρύο νερό. Μπορεί να είναι απαραίτητο να ψαλιδιστεί η τρίχα γύρω από το έγκαυμα, για να κρατηθεί η «πληγή» καθαρή. Για πρώτου βαθμού εγκαύματα (κόκκινο δέρμα και καμένο τρίχωμα) απλώστε οποιαδήποτε αλοιφή για εγκαύματα. Για χημικά εγκαύματα πλύνετε με νερό το δέρμα για 10 με 15 λεπτά πριν πάτε τον σκύλο στον κτηνίατρο.

9. Εγκαύματα σε πατούσες (από καυτή άμμο/άσφαλτο κλπ).
Για να ανακουφίσουμε το ζώο και να φύγει ο ερεθισμός με πρόχειρα μέσα και επιτυχία, κάνουμε 3-4 φορές επάλοιψη με:
1. Με τοματοπολτό. Το καλύτερο σπιτικό αντιφλογιστικό!
ή 2. Με κρέμα με βάση τη βαζελίνη (τύπου vaseline intensive care)
ή 3. Με μια οποιαδήποτε κρέμα προσώπου.
Ο ντοματοπολτός είναι η πιο "βρώμικη" επιλογή, αλλά καλό θα έιναι να κάνουμε με αυτόν τουλάχιστον την πρώτη επάλοιψη.
Πρόληψη: Όταν το σκυλί πρόκειται να περπατήσει σε καυτή άσφαλτο ή άμμο (κάτι που καλό θα είναι να αποφεύγεται) αλοίφουμε τις πατούσες του με μια αλοιφή τύπου Protecta-Pad, από αυτές που χρησιμοποιούν και οι κυνηγοί για να περιποιηθούν τα πέλματα των σκυλιών τους.

10. Τραύμα στο μάτι.
Μην επιδιώξετε να βγάλετε οποιοδήποτε ξένο σώμα από το μάτι. Ακινητοποιήστε τον σκύλο για να μην αυτοτραυματισθεί και πηγαίνετε στον κτηνίατρο.
Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει αμέσως, πλύνετε το μάτι με φυσικά δάκρυα, φυσιολογικό ορό ή χλιαρό νερό, βάλτε μια σταγόνα παραφινέλαιο ή ελαιόλαδο στο μάτι και μην αφήνετε το σκύλο να το τρίβει με το πόδι του ή επάνω σε αντικείμενο. Κρατήστε το σκύλο σε ημίφως μέχρι να τον πάτε στο κτηνίατρο.

11. Κατάποση αντικειμένων.
Εάν ο σκύλος σας έχει καταπιεί ένα αντικείμενο που δεν μπορεί να το χωνέψει, οδηγήστε τον στον κτηνίατρο. Μην προκαλέσετε εμετό γιατί το αντικείμενο μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη.

12. Πνιγμός - Ασφυξία.
Ο σκύλος θα προσπαθήσει να κάνει εμετό ή μπορεί να ξύνει με μανία το στόμα του. Κρατήστε τον σκύλο ανάποδα 10 με 15 δευτερόλεπτα και ανοίξτε το στόμα του για να δείτε αν είναι κάποιο αντικείμενο ορατό. Προσπαθήστε να βγάλετε το αντικείμενο που τον πνίγει αν αυτό είναι ορατό και μπορεί να αφαιρεθεί εύκολα. Συχνά αυτό μπορεί να είναι ένα κομμάτι κόκαλο ή ξύλο που μπορεί να έχει καρφωθεί στον ουρανίσκο. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται γενική αναισθησία για να αφαιρεθεί σωστά. Εάν έχετε κατάλληλες γνώσεις κάνετε καρδιοπνευμονική ανάνηψη ή τεχνητή αναπνοή. Κρατήστε το ζώο ζεστό τυλίγοντάς το με μια κουβέρτα και πηγαίνετε στον κτηνίατρο.

13. Σοκ.
Είναι η αντίδραση του οργανισμού σε κάθε σοβαρό τραυματισμό, και μπορεί να αποτελέσει απειλή ακόμη και για την ζωή του ζώου καθώς περιορίζει αισθητά την παροχή αίματος προς τον εγκέφαλο και άλλα ζωτικά όργανα.
Τα συμπτώματα είναι χλωμά ούλα, κρύες πατούσες, ταχυκαρδία (πάνω από 150 σφυγμούς το λεπτό) και γρήγορη αναπνοή.
Ανασηκώστε το πίσω μέρος του σώματος του σκύλου, τυλίξτε τον ζεστά και μεταφέρετέ τον άμεσα στον κτηνίατρο χωρίς να ασχοληθείτε καθόλου με οποιοδήποτε άλλο μικροτραυματισμό.

14. Κατάρρευση.
Ο σκύλος σωριάζεται χάμω και μένει ξαπλωμένος μπρούμυτα ή στο πλευρό του , αρνούμενος να σηκωθεί. Συχνά παρατηρείται δύσπνοια. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας αμέσως. Μεταφέρετε το σκύλο πάνω σε ένα στρώμα ή μια κουβέρτα και φροντίστε να είναι ζεστός. Βρέχετε το στόμα με διάλυμα γλυκόζης ή ζάχαρης και νερού, αλλά μην τον αναγκάσετε να καταπιεί. Μην τον αφήνετε ξαπλωμένο στο ένα πλευρό πάνω από 20 λεπτά.

15. Σπασμοί.
Ξαφνικοί σπασμοί που συχνά συνοδεύονται από τρεμούλιασμα της μασέλας και πολλά σάλια. Ο σκύλος μπορεί να πέσει στο πλευρό του και μπορεί να παρατηρηθούν έντονοι μυϊκοί σπασμοί στο πάνω μέρος του κεφαλιού. Αφαιρέστε αμέσως το περιλαίμιο αν σφίγγει και βεβαιωθείτε ότι ο σκύλος δεν μπορεί να χτυπήσει πουθενά. Βεβαιωθείτε επίσης ότι μπορεί να αναπνεύσει κανονικά, κρατώντας ίσιο το κεφάλι του και το λαιμό του αν χρειάζεται. Κρατείστε τον σε μέρος σκοτεινό και ήσυχο μέχρι να τον δει ο κτηνίατρος και αποφύγετε όλους τους ξαφνικούς και έντονους θορύβους, π.χ. κουδούνια, πόρτες κτλ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι σπασμοί περνούν αρκετά γρήγορα. Συμβουλευτείτε πάντως τον κτηνίατρό σας το συντομότερο.

16. Καρδιακή προσβολή.
Συνήθως ο ιδιοκτήτης του σκύλου γνωρίζει αν υπάρχει καρδιακή ανεπάρκεια από τις επισκέψεις του στον κτηνίατρο. Καρδιακές προσβολές συνήθως συμβαίνουν σε περιόδους με πολλή ζέστη, μετά από έντονη εξάσκηση, ιδίως στα ηλικιωμένα σκυλιά. Ξαπλώστε το σκύλο στο πλευρό του με το κεφάλι και το λαιμό τεντωμένα. Ανοίξτε παράθυρα και πόρτες ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν περισσότερος καθαρός αέρας. Αν η γλώσσα του σκύλου γίνει μπλε ή αν σταματήσει η αναπνοή του, τρίψτε δυνατά το στήθος του. Καλέστε αμέσως τον κτηνίατρο.

17. Ηλεκτροπληξία.
Τα παιχνιδιάρικα κουτάβια μπορούν να μασήσουν ηλεκτρικά καλώδια και να πάθουν ηλεκτροπληξία. Ποτέ μην αγγίζετε ζώο το οποίο έρχεται σε επαφή με ηλεκτρικό καλώδιο. Κλείστε το γενικό διακόπτη ρεύματος και με ένα στεγνό ξύλο απομακρύνετε το σκύλο από το καλώδιο. Ζητείστε άμεσα τη βοήθεια του κτηνίατρου. Η ηλεκτροπληξία μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα στη γλώσσα και το στόμα. Μπορεί να παρατηρηθεί έντονη σιελόρροια και αναπνευστικά προβλήματα. Πολύ έντονο ηλεκτρικό σοκ μπορεί να προκαλέσει απώλεια των αισθήσεων ή θάνατο.

18. Δηλητηρίαση από σοκολάτα.
Η σοκολάτα μπορεί να σκοτώσει το σκύλο. Δύο βασικές της ουσίες, η καφεϊνη και η θεοβρωμίνη, παραλύουν το νευρικό σύστημα του σκύλου. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης περιλαμβάνουν εμετό, ανησυχία, αυξανόμενους παλμούς στην καρδιά και κώμα. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε όταν αντιληφθείτε ότι ο σκύλος σας έχει φάει μεγάλη ποσότητα σοκολάτας, είναι να προκαλέσετε με κάποιο τρόπο εμετό.

19. Οξεία διάρροια.
Ακαθαρσίες ρευστές που μπορεί να περιέχουν και αίμα, συχνά συνοδεύονται από εμετό και αδυναμία στα πίσω πόδια. Μη δίνετε καθόλου τροφή και κρατήστε το σκύλο σε μέρος ζεστό. Βρέχετε το στόμα και τα ούλα με χλιαρό διάλυμα: μια κουταλιά της σούπας γλυκόζη ή ζάχαρη σε ½ λίτρο νερού. Αν ο σκύλος είναι εξασθενημένος, πηγαίνετέ τον αμέσως στον κτηνίατρο. Αν εξακολουθεί να είναι ζωηρός, κοιτάξτε μήπως συνέλθει χωρίς την επέμβαση κτηνιάτρου, αν χειροτερέψει πηγαίνετέ τον για να του χορηγηθεί θεραπεία με φάρμακα.


Arrow Η μεταφορά του πάσχοντος ζώου
Ένα συνηθισμένο πρόβλημα είναι το πώς θα μεταφερθεί ένα τραυματισμένο ζώο μέχρι το αυτοκίνητο.
• Ο απλούστερος τρόπος είναι να το πάρουμε αγκαλιά, κατά τέτοιο όμως τρόπο ώστε να υφίσταται κατά το δυνατό την λιγότερη καταπόνηση. Να περπατάμε αργά αλλά σταθερά, χωρίς να τρέχουμε και χωρίς να κάνουμε άλματα. Όταν κουραστούμε θα μας αντικαταστήσει κάποιος από την παρέα, ή αν είμαστε μόνοι θα αποθέσουμε απλά το ζώο στο έδαφος, μέχρι να ξεκουραστούμε. Φανταστείτε τις ολέθριες συνέπειες αν το ζώο μας φύγει από τα χέρια λόγω δικής μας κούρασης, ή αν στην βιασύνη μας επάνω σκοντάψουμε σε μια πέτρα και πέσουμε μαζί με το ζώο.
• Αν το ζώο είναι μεγάλο ή τα τραύματα του δε σας επιτρέπουννα το πάρουμε αγκαλιά, απλώστε μια κουβέρτα πίσω από την πλάτη του και τραβήξτε τον απαλά σηκώνοντάς τον συγχρόνως, τραβώντας το σώμα πρώτα και αφήνοντας τα πόδια να συρθούν πάνω στην κουβέρτα. Έτσι σε περίπτωση κατάγματος αποφεύγουμε κάθε περαιτέρω τραυματισμό. Δυο άτομα μπορούν να σηκώσουν την κουβέρτα από τις άκρες, μετατρέποντάς την έτσι σε μαλακό φορείο, ώστε να μεταφερθεί ο σκύλος στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου.
• Ένας άλλος τρόπος είναι να φτιάξουμε ένα μικρό αυτοσχέδιο φορείο. Δύο μακριά, γερά κλαδιά τα οποία περνάμε μέσα από ένα κουμπωμένο μπουφάν σχηματίζουν ένα άνετο φορείο.

Να θυμάστε: Στις πρώτες βοήθειες, το καλύτερο φάρμακο είναι η ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!

Arrow ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΗΨΗ

Η τεχνητή αναπνοή είναι μια διαδικασία που ακολουθούμε σε έκτακτες ανάγκες προκειμένου να βοηθήσουμε το σκύλο, που δεν έχει πια τις αισθήσεις του, να αναπνεύσει.
Καρδιακές μαλάξεις κάνουμε όταν δεν μπορούμε ούτε να ακούσουμε ούτε και να νιώσουμε τον παλμό του σκύλου.
Οι δύο αυτές πρακτικές σε συνδυασμό, αποτελούν τη μέθοδο της καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης.

Καθώς τη διακοπή της αναπνοής σύντομα ακολουθεί η διακοπή της καρδιακής λειτουργίας και αντίστροφα, η καρδιοαναπνευστική ανάνηψη συχνά μπορεί να σώσει τη ζωή του σκύλου μας. Οι μαλάξεις στην καρδιά διασφαλίζουν τόσο την κίνηση του αέρα όσο και την άντληση του αίματος. Για καλύτερα αποτελέσματα συνδυάζουμε τις μαλάξεις με την στόμα με στόμα αναπνοή. Για αυτό χρειάζονται δύο άτομα, ένας να αναλάβει τις μαλάξεις και ένας την στόμα με στόμα αναπνοή.

Έκτακτα περιστατικά στα οποία πιθανόν να χρειαστεί να γίνει τεχνητή αναπνοή ή/και μαλάξεις στην καρδιά.
• Δηλητηρίαση
• Παρατεταμένη κρίση
• Κώμα
• Τραυματισμός στο κεφάλι
• Ηλεκτροπληξία
• Φραγμένη αναπνευστική οδός (πνιγμός)
• Αιφνίδιος θάνατος.

Στην τεχνητή αναπνοή δύο μέθοδοι χρησιμοποιούνται:
1. Η συμπίεση του στήθους, όπου εφαρμόζουμε πίεση στα θωρακικά τοιχώματα, πιέζοντας έτσι τον αέρα και επιτρέποντας τον θώρακα με μια ελαστική αντεκτίναξη να τραβήξει και πάλι αέρα. Αυτό είναι κάτι πολύ εύκολο στην εφαρμογή του.
2. Η στόμα με στόμα βεβιασμένη αναπνοή, που την εφαρμόζουμε όταν η πίεση στο στήθος δε φέρνει αποτέλεσμα ή όταν το στήθος είναι τραυματισμένο.

Arrow Τεχνητή αναπνοή:
Θωρακική πίεση:
• Αναζητούμε για χτύπο καρδιάς ή παλμό.
• Βγάζουμε το κολάρο και οτιδήποτε μπορεί να πιέζει το λαιμό του σκύλου.
• Ανοίγουμε το στόμα του.
• Πιάνουμε τη γλώσσα και την τραβάμε έξω για να είναι ανοιχτή η δίοδος του λαιμού.
• Απομακρύνουμε ξένα σώματα, βρωμιές, βλέννα ή αίμα που πιθανόν υπάρχουν. Αν υπάρχει ξένο σώμα που φράζει τη δίοδο του λαιμού του ζώου και δεν μπορούμε να το αφαιρέσουμε, εφαρμόζουμε τη λαβή Heimlich.
• Αν υπάρχουν υγρά στο στόμα λόγω πνιγμού, πιάνουμε το σκύλο από τα πίσω πόδια και τον σηκώνουμε στον αέρα ανάποδα, το πολύ για μισό λεπτό.
• Τοποθετούμε το σκύλο σε ίσια και σταθερή επιφάνεια, ξαπλωμένο στο πλάι, στη δεξιά του πλευρά.
• Και με τα δυο μας χέρια στο στήθος του, πιέζουμε απότομα και δυνατά απελευθερώνοντας γρήγορα. Αν το κάνουμε σωστά, θα πρέπει να μπορούμε να ακούσουμε τον αέρα να μπαίνει και να βγαίνει από τους πνεύμονες του ζώου. Αν δεν τον ακούμε, σταματάμε και συνεχίζουμε με στόμα με στόμα βεβιασμένη αναπνοή.
• Συνεχίζουμε μέχρι το ζώο να μπορεί να αναπνέει μόνο του, ή για όσο χτυπάει η καρδιά του.


Στόμα με στόμα βεβιασμένη αναπνοή:
• Βγάζουμε το κολάρο και οτιδήποτε μπορεί να πιέζει το λαιμό του σκύλου.
• Ανοίγουμε το στόμα του.
• Πιάνουμε τη γλώσσα και την τραβάμε έξω για να είναι ανοιχτή η δίοδος του λαιμού.
• Απομακρύνουμε ξένα σώματα, βρωμιές, βλέννα ή αίμα που πιθανόν υπάρχουν. Αν υπάρχει ξένο σώμα που φράζει τη δίοδο του λαιμού του ζώου και δεν μπορούμε να το αφαιρέσουμε, εφαρμόζουμε τη λαβή Heimlich.
• Με την γλώσσα τραβηγμένη έξω από το στόμα, κλείνουμε προσεκτικά το στόμα του σκύλου και, φράζοντας με το ένα μας χέρι τα χείλια του, βάζουμε το στόμα μας στη μύτη του και εκπνέουμε δυνατά για 3 περίπου δευτερόλεπτα. Παρατηρούμε το στήθος για να δούμε αν φουσκώνει που πάει να πει ότι πράγματι μπαίνει αέρας στους πνεύμονες. Απομακρυνόμαστε για να βγει ο αέρας από τους πνεύμονες.
• Επαναλαμβάνουμε (εκπνέουμε δηλ με δύναμη στη μύτη του σκύλου) κάθε 10 δευτερόλεπτα.
• Συνεχίζουμε μέχρι το ζώο να μπορεί να αναπνέει μόνο του, ή για όσο χτυπάει η καρδιά του.

Arrow Καρδιακές μαλάξεις.
Σε μικρόσωμα σκυλιά και κουτάβια:
• Βγάζουμε το κολάρο και οτιδήποτε μπορεί να πιέζει το λαιμό του σκύλου.
• Ανοίγουμε το στόμα του.
• Πιάνουμε τη γλώσσα και την τραβάμε έξω για να είναι ανοιχτή η δίοδος του λαιμού.
• Απομακρύνουμε ξένα σώματα, βρωμιές, βλέννα ή αίμα που πιθανόν υπάρχουν. Αν υπάρχει ξένο σώμα που φράζει τη δίοδο του λαιμού του ζώου και δεν μπορούμε να το αφαιρέσουμε, εφαρμόζουμε τη λαβή Heimlich.
• Ξαπλώνουμε το σκύλο στο πλάι από τη δεξιά του πλευρά. Τοποθετούμε τον αντίχειρα μας στη μια πλευρά του στέρνου και τα υπόλοιπα δάχτυλα στην άλλη πλευρά. Ακριβώς πίσω από τους αγκώνες.
• Πιέζουμε το στήθος σθεναρά και σταθερά 6 φορές. Περιμένουμε 5 δευτερόλεπτα επιτρέποντας έτσι στο στήθος να «ανοίξει» και επαναλαμβάνουμε.
• Συνεχίζουμε μέχρι η καρδιά να χτυπάει από μόνη της ή μέχρις ότου να μην αντιλαμβανόμαστε καρδιακό παλμό για πέντε συνεχόμενα λεπτά.

Σε μεγαλύτερα σκυλιά:
• Βγάζουμε το κολάρο και οτιδήποτε μπορεί να πιέζει το λαιμό του σκύλου.
• Ανοίγουμε το στόμα του.
• Πιάνουμε τη γλώσσα και την τραβάμε έξω για να είναι ανοιχτή η δίοδος του λαιμού.
• Απομακρύνουμε ξένα σώματα, βρωμιές, βλέννα ή αίμα που πιθανόν υπάρχουν. Αν υπάρχει ξένο σώμα που φράζει τη δίοδο του λαιμού του ζώου και δεν μπορούμε να το αφαιρέσουμε, εφαρμόζουμε τη λαβή Heimlich.
• Ξαπλώνουμε το σκύλο στο πλάι από τη δεξιά του πλευρά.
• Τοποθετούμε το μετακάρπιο του χεριού μας στο θώρακα, στα πλευρά ακριβώς πίσω από τον αγκώνα (πάνω στην καρδιά).
• Πιέζουμε το στήθος σθεναρά και σταθερά 6 φορές. Περιμένουμε 5 δευτερόλεπτα επιτρέποντας έτσι στο στήθος να «ανοίξει» και επαναλαμβάνουμε.
• Συνεχίζουμε μέχρι η καρδιά να χτυπάει από μόνη της ή μέχρις ότου να μην αντιλαμβανόμαστε καρδιακό παλμό για πέντε συνεχόμενα λεπτά.

Πηγή.




Arrow Λαβή Heimlich, εφαρμογή σε σκύλους





Δυστυχώς είναι σύνηθες για ένα σκύλο να πνιγεί μια και συχνά καταπίνουνε διάφορα που δε θα έπρεπε, όπως παιχνίδια και κόκαλα.
Πώς θα καταλάβαιτε ότι ο σκύλος σας πνίγεται: θα αρχίσει να βήχει δυνατά, θα γουρλώσει τα μάτια του και επίμονα θα βάζει το πόδι του στο στόμα του.

Για να τον σώσετε από τον πνιγμό, υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε.

1.
• Αρχικά, ανοίξτε το στόμα του και ψάξτε για το αντικείμενο που φράζει τη δίοδο του λαιμού. Βάλτε το ένα χέρι σας στην πάνω σιαγόνα με τον αντίχειρα στη μια πλευρά και τα υπόλοιπα δάχτυλα στην άλλη.
• Με το άλλο χέρι πιέστε προς τα κάτω την κάτω σιαγόνα διατηρώντας ελεύθερο το δείκτη ώστε να μπορείτε να τον βάλετε μέσα στο στόμα του.
• Αν βλέπετε το αντικείμενο που τον πνίγει, αφαιρέστε το.
• Αν έχετε κάποιον να σας βοηθήσει, ο ένας κρατάει ανοιχτό το στόμα του σκύλου και ο άλλος βλέπει μέσα σε αυτό και ψάχνει για το αντικείμενο που τον πνίγει.

2.
Αν δεν καταφέρετε να αποφράξετε το λαιμό του με τα παραπάνω, και αν το σκυλί είναι μικρόσωμο, πιάστε το και γυρίστε το ανάποδα με την ουρά του να κοιτά προς το πρόσωπο σας. Βάλτε τα χέρια σας γύρω από την χαμηλή κοιλιακή χώρα για 30 δευτερόλεπτα και πιέστε.

3.
Αν και πάλι δεν καταφέρετε να αφαιρέσετε το αντικείμενο που φράζει τη δίοδο του λαιμού του, ξαπλώστε το σκύλο στο πλάι σε σκληρή επιφάνεια, και τοποθετείστε το σώμα του σε κλίση με το κεφάλι προς τα κάτω και τα καπούλια του προς τα πάνω. Πχ βάλτε κάτω από τα καπούλια του ένα μαξιλάρι ή μια τυλιγμένη πετσέτα προκειμένου να εξασφαλίσετε ότι το μπροστινό μέρος του σώματος του είναι πιο χαμηλά από το πίσω.
• Αν έχετε μικρόσωμο σκύλο ή κουτάβι, βάλτε το ένα ένα χέρι σας στην πλάτη του για να μπορείτε να ελέγχετε ότι το ζώο θα στέκεται σταθερά, και με το άλλο χέρι κάτω από το τόξο που σχηματίζουν τα πλευρά του πιέστε απότομα προς τα μέσα και προς τα πάνω (προς το κεφάλι) 4-5 φορές.
• Αν έχετε μεγαλόσωμο σκύλο, θα χρειαστεί να πιέσετε και με τα δυο σας χέρια. Γι' αυτό τοποθετείστε και τα δυο σας χέρια κάτω από το τόξο που σχηματίζουν τα πλευρά και πιέστε απότομα προς τα μέσα και προς τα πάνω (προς το κεφάλι) 4-5 φορές.
Αν κρίνετε ότι δεν έχετε περιθώριο χρόνου να ξαπλώσετε το σκύλο σας στο πλάι σταθείτε όρθιος από πάνω του ή γονατίστε δίπλα του. Χουφτώστε τον στη βάση του τόξου που σχηματίζουν τα πλευρά του. Πιέστε σταθερά και απότομα. Επαναλάβετε 2-5 φορές.

Προσοχή! Μόλις καταφέρετε να αφαιρέσετε το αντικείμενο που φράζει τη δίοδο του λαιμού του σκύλου σας και σταματήσει να πνίγεται, μπορεί να προσπαθήσει να σας δαγκώσει!

Πηγή.


• B.A.R.F. (BIOLOGICALLY APPROPRIATE RAW FOOD)

Η barf είναι μια μέθοδος διατροφής που σχεδίασε ο Αυστραλός κτηνίατρος Ian Billinghurst.
Η διατροφή αυτή μιμείτε τη διατροφή του σκύλου αν αυτός ζούσε ελεύθερος στη φύση, λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόκειται για σαρκοφάγο ζώο.
Στη barf τα πάντα δίνονται ωμά και στόχος είναι το σκυλί να τρώει απ’ όλα όχι σε ένα γεύμα, αλλά σε διάστημα περίπου 2-4 εβδομάδων.
1. Κρέας
2. Κόκαλα
3. Εντόσθια
4. Λαχανικά & φρούτα (στη φύση ο σκύλος θα έτρωγε τα φρούτα και τα λαχανικά τρώγοντας το στομάχι του θηράματος του, δηλ επεξεργασμένα. Προκειμένου να το μιμηθούμε αυτό, και μια και το πεπτικό σύστημα των σαρκοφάγων δεν έχει τη δυνατότητα να διασπάσει τη κυτταρίνη όπως αυτό των χορτοφάγων, τα φρούτα και τα λαχανικά πρέπει να πολτοποιούνται.)
5. Αβγά
6. Ψάρια

Για τη σωστή διατροφή του σκύλου και την απορρόφηση όλων των θρεπτικών συστατικών, πρέπει να τηρούνται κάποιες αναλογίες σε ότι αφορά κρέας-κόκαλα (και κατ' απέκταση φώσφορο-ασβέστιο). Αν για παράδειγμα δίνουμε πολύ κρέας και λίγα κόκαλα (που πάει να πει πολύ φώσφορο και λίγο ασβέστιο) ο οργανισμός δεν μπορεί να απορροφήσει το ασβέστιο.
Η ποσότητα τροφής που προσφέρουμε στο σκύλο είναι ποσοστό του σωματικού βάρους του και εξαρτάται από την ηλικία του και το επίπεδο δραστηριότητάς του. Για παράδειγμα ένα ενήλικο σκυλί καταναλώνει τροφή που αντιστοιχεί στο 3% του σωματικού του βάρους ενώ για ένα κουτάβι η τιμή αυτή είναι 4-10%. Για ένα δραστήριο σκυλί το 3% επίσης δεν αρκεί.

Οι "κίνδυνοι":
Ο σκύλος δεν κινδυνεύει να πνιγεί τρώγοντας ωμά κόκαλα σε αντίθεση με τα μαγειρεμένα. Καλό είναι ωστόσο να τεμαχίζουμε το κρέας έτσι ώστε τα κόκαλα να είναι καλυμένα με κρέας, όπως και να επιβλέπουμε το σκυλί την ώρα που τρώει.
Το πεπτικό σύστημα του σκύλου είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να απομακρύνει τα βακτήρια πριν αυτά καταφέρουνε να πολλαπλασιαστούν και να δημιουργήσουν πρόβλημα.
- Βακτήρια όπως η σαλμονέλα έχουνε βρεθεί σε περιττώματα σκύλου, ο ίδιος σκύλος ωστόσο όταν εξετάστηκε ήτανε υγιέστατος. Το κοντό πεπτικό σύστημα φρόντισε να απομακρυνθεί το μικρόβιο πριν προλάβει να δημιουργήσει πρόβλημα στο ζώο.
- Επικίνδυνο ωστόσο για το σκύλο είναι το χοιρινό κρέας αν αυτό δεν καταψυχθεί κατάλληλα. Κι αυτό λόγω του ιού αουτζέσκι που είναι θανατηφόρος για τα σκυλιά. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να "σκοτωθεί" είναι με κατάψυξη τουλάχιστον στους -18 για τουλάχιστον 4 εβδομάδες.
- Σε ό,τι αφορά το μοσχαρίσιο κρέας, το Neospora caninum είναι ένα παράσιτο που προσβάλει τις αγελάδες και τα μοσχαράκια τους (μέσω του πλακούντα). Το παράσιτο αυτό είναι επίσης θανατηφόρο για το σκύλο. Το μασχαρίσιο κρέας που είναι μολυσμένο αναγνωρίζεται εύκολα λόγω χαρακτηριστικών κυστων, ενώ ο μοσχαρίσιος κιμάς είναι επικίνδυνος μια και οι κύστες αυτές εξαφανίζονται και δε γνωρίζουμε αν το κρέας είναι μολυσμένο. Το Neospora caninum "σκοτώνεται" αν το κρέας καταψυχθεί για 24 ώρες.

Τα ωφέλη:
Μικρότερη παραγωγή κοπράνων. Είναι σφιχτά, καλοσχηματισμένα, και δε μυρίζουν.
Τα κόπρανα του σκύλου μας αποτελούν πάντα ένδειξη για την ποιότητα της διατροφής του και την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών.
Ο σκύλος χωνεύει γρηγορότερα.
Το τρίχωμα είναι απαλό και γυαλίζει.
Το σκυλί δε μυρίζει. Ούτε το δέρμα του ούτε και η αναπνοή του.
Τα δόντια παραμένουν υγιή, χωρίς πέτρα κλπ.
Ο σκύλος εμφανίζει λιγότερες εως καθόλου αλλεργίες.
Τα σκυλιά που είναι επηρρεπή σε παθήσεις των νεφρών (όπως τα shar pei) μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τη φυσική πρωτεϊνη του καθαρού κρέατος από την τεχνητή πρωτεϊνη των σκυλοτροφών του εμπορίου.
Πολλά σκυλιά έχουνε φανερή βελτίωση της κακής ενεργητικότητας, μιας "τσίτας¨στην οποία βρίσκονται και για την οποία υπάρχουν ενδείξεις ότι πολλές φορές ευθύνεται η τεχνητή πρωτεϊνη των σκυλοτροφών του εμπορίου.

Το να τρέφεται ένας σκύλος με barf στοιχίζει το ίδιο, αν όχι λιγότερο, με μια πολύ καλής ποιότητας κροκέτα.

Χρήσιμα link:
http://rawlearning.com/
http://www.njboxers.com/faqs.htm#started
http://rawfed.com/index.html
http://www.barfworld.com/
http://www.wayeh.com/barf/2003_menus.htm
http://www.rawdogranch.com/rawdietbasics.htm
http://www.diamondpaws.com/health/barfveg.htm


Στόχος είναι να τρώει απ’ όλα όχι σε ένα γεύμα, αλλά σε διάστημα περίπου 4 εβδομάδων.
1. Κρέας
2. Κόκαλα
3. Εντόσθια
4. Λαχανικά & φρούτα
5. Αβγά
6. Ψάρια

Δεν αναμιγνύω διαφορετικά είδη στο ίδιο γεύμα για καλύτερη πέψη και για να μην επιβαρύνω το πάγκρεας.
Στο ίδιο γεύμα μπορώ να αναμιγνύω:
• κρέας με τροφές επίσης πλούσιες σε πρωτεΐνες (όπως αβγά, κεφίρ, γιαούρτι)
• κρέας με λαχανικά
• λαχανικά με δημητριακά.
Τα φρούτα τα δίνω πάντα μόνα τους (και τουλάχιστον 20 λεπτά πριν ή μετά από γεύμα), εκτός από μήλα που μπορούν να συνδυαστούν με δημητριακά.

Κοτόπουλο:
Αγοράζω ολόκληρα κοτόπουλα και τα τεμαχίζω, ή δίνω ισοδύναμα (ώστε να φάει τελικά ένα ολόκληρο κοτόπουλο) από τα παρακάτω:
• Πλατάρια (λαιμοί και πλάτη)
• Φτερούγες
• Στήθος
• Μπούτι

Μοσχάρι:
• Μάγουλο
• Στήθος
• Λάπα
• Κομμάτια για τας κεμπάπ

Εντόσθια:
ΟΧΙ αρνίσια.
1-2 φορές την εβδομάδα. Αν δεν τα τρώει, τα δίνω μαζί με λαχανικά.
• Συκώτι (μοσχάρι/κοτόπουλο)
• Καρδιά. Η καρδιά δε θεωρείται εντόσθιο Είναι μυς αλλά την δίνουμε μαζί με εντόσθια.
• Πατσάς μοσχαρίσιος ακαθάριστος (πράσινος).

Ψάρια:
1-2 φορές την εβδομάδα.
Με τα λέπια, τα πτερύγια, τα κεφάλια και τα εντόσθια.
Λιπαρά ψάρια (πλούσια σε ωμέγα 3) είναι:
• Ρέγγα
• Κολιός
• Σολωμός
• Πέστροφα
• Σαρδέλα
• Ξιφίας
• Κέφαλος
• Καλαμάρι
• Γαρίδες
• Τόνος
• Μπακαλιάρος
• Σκουμπρί
• Αντσούγια

Λαχανικά:
Βοηθούν στη δυσκοιλιότητα.
Πολτοποιημένα στο multi, τα βάζω σε παγοθήκες και τα καταψύχω.
Δίνουμε άφοβα:
• Μαρούλι - υψηλή θρεπτική αξία
• Ice Berg- δεν έχει θρεπτική αξία αλλά το δίνουμε άφοβα
• Σγουρή σαλάτα
• Λαχανάκια (πχ λαχανάκια Βρυξελών)
• Κινέζικο Λάχανο (Bok Choy)
• Ραδίκια
• Τομάτες (χωρίς τα φύλλα και τα κοτσάνια)
• Καρότα - με μέτρο καθώς έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη
• Σέλινο - δεν έχει σπουδαία θρεπτική αξία, αλλά είναι καλό διουρητικό
• Μαϊντανό
• Βλαστάρια Alfalfa (ήμερο τριφύλλι)
• Πιπεριές "στρόγγυλες" – κόκκινες, πράσινες, κίτρινες
• Κολοκυθάκια
• Κολοκύθα φρέσκη (not the canned pie filling)
• Παντζάρια
• Γλυκοπατάτες
• Σπαράγγια
• Ραδίκια
• Σπόροι μουστάρδας
Δίνουμε αλλά με επιφύλαξη και μέτρο:
• Σκόρδο - σε μικρές ποσότητες είναι πολύ ωφέλιμο. Θεωρείτε μάλιστα φυσικό αντιβιοτικό. Σε μεγάλη ποσότητα ωστόσο προκαλεί αναιμία και στομαχικές διαταραχές.
• Σπανάκι, Ελβετικό chard (είδος τεύτλου) – σε μικρές ποσότητες δε δημιουργούν πρόβλημα. Παρόλο που δεν είναι τοξικά έχουν υψηλή περιέκτικότητα σε οξαλικό οξύ με αποτέλεσμα να παρεμβαίνουν στην απορρόφηση του ασβεστίου από τον οργανισμό, γι’ αυτό καλό θα είναι να τα δίνουμε μεν αλλά όχι συχνά και με μέτρο.
• Λάχανο, Μπρόκολο, Κουνουπίδι – μπορούμε να τα δίνουμε αλλά σε μικρές ποσότητες μια και οι μεγάλη κατανάλωση μπορεί να επιβαρύνει το θυρεοειδή. Ακόμη προκαλούν αέρια.
• Πατάτες
Exclamation ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Αν το σκυλί μας έχει διαβήτη, αρθριτικά, δυσπλασίες και έχει ή είχε καρκίνο, καλύτερα να αποφεύγουμε τα underground λαχανικά καθώς αυτά μετατρέπονται σε άμυλο/ζάχαρη τα οποία επιδεινώνουν τα αρθριτικά ενώ τα καρκινικά κύτταρα τρέφονται από τα σάκχαρα.
Δε δίνουμε ποτέ!!!
• Κρεμμύδι - Περιέχει ουσίες που, σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να προκαλέσουν δηλητηρίαση. Τα κρεμμύδια είναι τοξικά για τους σκύλους και ιδιαίτερα βλαβερά για το συκώτι τους. Πρόκειται για μια σπάνια μορφή αιμολυτικής αναιμίας (Heinz-body) που μπορεί να πάθουν οι σκύλοι τρώγοντας κρεμμύδι ή άλλα είδη της ίδιας οικογενείας -ανεξάρτητα αν το προϊόν είναι ωμό, βρασμένο ή αφυδατωμένο. Και επειδή είναι σπάνια ασθένεια είναι πιθανό να γίνει λανθασμένη διάγνωση, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο. Το αιμολυτικό επεισόδιο συνήθως εμφανίζεται με καθυστέρηση, πέντε περίπου μέρες μετά την κατάποση. Η τοξικότητα εξαρτάται από τη δόση. Έτσι όσο μεγαλύτερο το ζώο, τόσο μεγαλύτερη η ποσότητα που χρειάζεται για να προκαλέσει τοξικότητα. Η καθημερινή λήψη κρεμμυδιού από το σκύλο μπορεί να έχει ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΙΚΟ αποτέλεσμα, ενώ μια μόνο λήψη δίνει χρόνο στο μυελό των οστών να ανανεώσει τα πρόωρα κατεστραμμένα ερυθρά αιμοσφαίρια πριν από μια επόμενη έκθεση στο κρεμμύδι.
• Πράσο - καλύτερα να το αποφεύγουμε μια και ανήκει στην ίδια οικογένεια με το κρεμμύδι
• Μελιτζάνα - προκαλεί στομαχικές διαταραχές, σιελόρροια, λήθαργο, κατάρρευση της καρδιάς.
• Τα πράσινα μέρη της ντομάτας (φύλλα και κοτσάνια).
• Τα πράσινα μέρη της πατάτας (φύλλα και κοτσάνια).
• Φύλλα ρεβεντιού.

Question • Αγγούρι
Question • Μπάμιες
Question • Μπιζέλια
Question • Γλιστρίδα
Question • Ρόκα
Question • Αντίδια
Question • Αγκινάρες

Φρούτα:
Καταναλώνονται ωμά, χωρίς κουκούτσια, αποφλοιωμένα και πολτοποιημένα στο multi, τα βάζω σε παγοθήκες και τα καταψύχω.
Ποτέ σε συνδυασμό με άλλο γεύμα αλλά τουλάχιστον 20 λεπτά πριν ή μετά.
Δίνουμε άφοβα:
• Μήλα
• Πορτοκάλια
• Μπανάνες
Δε δίνουμε ποτέ!!!
• Σταφύλια/σταφίδες - σε μεγάλες ποσότητες προκαλούν γαστρεντερικά προβλήματα, εμετούς, διάρροιες, και κατάρρευση των νεφρών που εκδηλώνεται μόλις 24 ώρες μετά την κατανάλωση τους!
• Αβοκάντο.
• Κουκούτσια φρούτων – είναι τοξικά και μπορεί να προκαλέσουν εμετούς, διάρροιες, ζαλάδες μέχρι και το θάνατο! Τα κουκούτσια του μήλου για παράδειγμα, περιέχουν (σε μικρή ποσότητα) υδροκυάνιο.

Question • Αχλάδια
Question • Γκρέιπφρουτ
Question • Λεμόνια
Question • Ροδάκινα
Question • Βερίκοκα
Question • Ακτινίδια
Question • Φράουλες
Question • Κυδώνια
Question • Πεπόνι

ΔΙΑΦΟΡΑ
Ένζυμα
Βοηθούν στην πέψη και εφοδιάζουν τον οργανισμό με τα κατάλληλα εργαλεία προκειμένου να αξιοποιήσει τα θρεπτικά συστατικά των τροφών.
Συμπληρώματα σε ένζυμα τα πασπαλίζουμε πάνω στην τροφή μόλις τη σερβίρουμε.
Φυσικά ένζυμα περιέχουν τα παρακάτω:
Πατσάς: Μοσχαρίσιος ακαθάριστος.
Λαχανικά και χόρτα: Καρότα, Λάχανο, Μαρούλι, Παντζάρια, Σέλινο, Σκόρδο, Σπαράγγια, Σπανάκι, Μπρόκολο, Κουνουπίδι, Question Αγκινάρες, Γλιστρίδα, Μπάμιες.
Λιπαρές τροφές: Λινέλαιο ψυχρής έκθλιψης, σησαμέλαιο και επίσης τα μη υδρογονωμένα βούτυρα σπόρων και ξηρών καρπών (ταχίνι, φυστικοβούτυρο χωρίς αλάτι κ.α.).
Ξηροί καρποί και σπόροι: αμύγδαλα, ηλιόσποροι, καρύδια, κάσιους, κολοκυθόσποροι, λιναρόσποροι, σουσάμι. Ωφελούν όταν είναι ανάλατοι, άψητοι και δεν έχουν οξειδωθεί (πολυκαιρισμένοι, με επίγευση ταγκίλας).
Φρούτα: Μήλα, Μπανάνες, Πορτοκάλια, Question Ακτινίδια, Αχλάδια, Βατόμουρα (ειδικά τα μπλε), Βερίκοκα, Γκρέιπφρουτ, Κεράσια, Κουμκουάτ, Κυδώνια, Λεμόνια (ειδικά τα πράσινα), Παπάγια, Πεπόνια, Ροδάκινα, Φράουλες.
Διάφορα: γιαούρτι παραδοσιακό, κεφίρ, μέλι ανεπεξέργαστο, μηλόξιδο, ξινόγαλα, σόγια και προϊόντα της, φασόλια, φαιοφύκη (kelp), ψάρια και θαλασσινά.
Προβιοτικά
Διατηρούν ισορροπημένη τη χλωρίδα του εντέρου.
Ενισχύουν το ανοσοποιητικό και θωρακίζουν τον οργανισμό βοηθώντας τον να καταπολεμά τα βακτήρια και τους μύκητες.
Βοηθούν στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών των τροφών.
Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα δίνονται καθημερινά ενδιάμεσα στα γεύματα.
• Κεφίρ
• Γιαούρτι παραδοσιακό με πέτσα (κατά προτίμηση κατσικίσιο).
Ωμέγα3
Προσθέτω στο φαγητό (κρέατα και λαχανικά) εκτός από όταν δίνω ψάρι.
• Λάδι 1κ.σ. / 15kg βάρους (λινέλαιο, σολομέλαιο, σησαμέλαιο)
• Λιναρόσπορος
• Φαιοφύκη (kelp). Με μέτρο σε σκυλιά που έχουνε πρόβλημα με το θυροειδή καθώς περιέχει ιώδιο.
Αβγά
1-2 την εβδομάδα, ωμά με το τσόφλι.
Cottage cheese
Μηλόξυδο
Βιολογικό μη παστεριωμένο με μάνα. 1 κουταλάκι του γλυκού στο νερό/φαγητό του κάθε μέρα.
Μαγιά μπύρας
Σε αφυδατωμένη μη ζυμώσιμη μορφή. Κυκλοφορεί σε χάπια, σκόνη και νιφάδες. Επίσης, κυκλοφορεί ένας τύπος ζωντανής μαγιάς σε υγρή μορφή και σε μίγμα με χυμούς (γκρέιπφρουτ), βασιλικό πολτό ή άλλα συστατικά. Η υγρή μορφή έχει σπουδαία εφαρμογή σε γαστρίτιδες, μειώνοντας την διάρκεια της θεραπείας κατά πολύ.
Βιταμίνη C
Ιδιαίτερα σε περιόδους στρες.
Εσπεριδοειδή φρούτα και χυμοί, μπρόκολα, σκουροπράσινα πυκνόφυλλα λαχανικά, κόκκινες πιπεριές, φράουλες, ακτινίδια αποτελούν καλές πηγές λήψης Βιταμίνης C.
Διαιτητικές Πηγές.
Βιταμίνη Ε
Διαιτητικές Πηγές.

TIPS & TRICKS
Ενδοαντιπαρασιτικά:
• Σκόρδο: καθαρισμένο και ψιλοκομμένο 1-2 σκελίδες την εβδομάδα (ανά 20 κιλά).
• Ινδική καρύδα
Εξωπαρασιτικά:
• Μηλόξυδο: 1 κουταλάκι του γλυκού στο νερό/φαγητό κάθε μέρα.
Δυσκοιλιότητα:
• Κολοκύθι σε κονσέρβα.
• Ελαττώνω τα λαχανικά.
• Προσθέτω συκώτι στο φαγητό του.
Εντερικά (διάρροια/εμετός):
• Πορτοκαλιά κολοκύθα
• Χαμομήλι
• Γιαούρτι
• Άργιλος
• Μέλι
• Natural Applesauce
Αν παίρνει αντιβίωση:
• Προβιοτικά
• Βιταμίνη C
• Βιταμίνη Ε
Στο ταξίδι:
• Κονσέρβα σκουμπρί, τόνο, σολομό, σαρδέλα (σε λάδι).
• Cottage Cheese
• Natural Applesauce
• Μεγάλα κόκαλα για μασούλημα (recreational bones).

• Εκπαίδευση Θετικής Ενίσχυσης Για Κουτάβια

"The Puppy Well Being Training System" είναι ένα free online βιβλίο, του Gal Ziv απο την ιστοσελιδα clickertrainusa.com, μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον Kotsidas για προσωπική του χρήση.

Ο συγραφέας (Gal Ziv) το διαθέτει ελεύθερα για μη εμπορική χρήση, ενώ ο kotsidas έχει δώσει την άδεια του να διατίθεται ελεύθερα και η μετάφραση που έχει επιμεληθεί ο ίδιος.
Note from author
I wrote this book for the new puppy owner. I hope that you enjoy the book and that it will give you and your puppy a boost for a long and enjoyable life together. Feel free to use all parts of this book for personal use.
I only ask that you respect my copyright privileges and that you do not use my work for commercial needs without my permission. Please write me through the contact form on this website www . clickertrainusa . com for information about commercial use.


Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από εδώ:
Το Σύστημα Εκπαίδευσης Θετικής Ενίσχυσης Για Κουτάβια.

• HE JUST WANTS TO SAY "HI!"

By Suzanne Clothier

Sitting quietly on the mall bench beside my husband, I was minding my own business when the man approached. I glanced up as the man sat next to me. He was a bit close for my comfort, so I edged a little closer to my husband who, busy reading a book, ignored me. Still feeling a bit uncomfortable with the strange man so close, I then turned my head slightly away from him, politely indicating I was not interested in any interaction. To my horror, the man leaned over me and began licking my neck while rudely groping me.

When I screamed and pushed him away, my trouble really began. My husband angrily threw me to the ground, yelling at me "Why did you do that? He was only trying to be friendly and say hi! What a touchy bitch you are! You're going to have to learn to behave better in public."

People all around us stared and shook their heads sadly. I heard a few murmuring that they thought my husband should do something about my behavior; some even mentioned that he shouldn't have such a violent woman out in public until I'd been trained better. As my husband dragged me to the car, I noticed that the man who had groped me had gone a bit further down the mall and was doing the same thing to other women.

This is a silly scenario, isn't it? First, anyone who knows me knows that I would never be in a mall except under considerable duress. More seriously, no rational human being would consider my response to the man's rudeness as inappropriate or vicious. By invading my personal space, the man crossed the lines of decent, civilized behaviour; my response would be considered quite justified.

That my husband might punish me for responding to such rudeness by screaming and pushing the offender away is perhaps the most ridiculous aspect of this scenario. If he were to act in this way, there would be no doubt in the minds of even the most casual observers that his ego was of far greater importance than my safety or comfort, and that he was sorely lacking even rudimentary empathy for how I might be feeling in this situation.

Fortunately for me, this scenario is completely imaginary. Unfortunately for many dogs, it is a very real scenario that is repeated far too often. Inevitably, as the owners who have allowed their dogs to act rudely retreat from the situation, there are comments made about "that aggressive dog" (meaning the dog whose space had been invaded) and the classic comment, usually said in hurt tones, "He only wanted to say hi!"

While there are many frustrating aspects of being a dog trainer, one of the most disturbing scenarios is the situation where a dog is acting appropriately but nonetheless is punished (in the name of "training") by humans who do not understand what constitutes normal canine behavior and responses.

Sadly, normal behavior is quickly labeled "problem" behavior, and the dog is now a "problem dog." Depending on the skill and awareness of the trainer or instructor, the dog may be merely puzzled or irritated by well meaning attempts to desensitize or re-condition the behavior or actually punished quite severely using any number of horrific and senseless techniques.

During an off-lead play session at our camp, two adolescent dogs began to roughhouse at top speed, resulting in one of them crashing hard into an older dog who'd been minding his own business. With a loud roar, he chased the offender for a few steps to make his point: "Watch where the heck you're going!"

A few minutes later, with the game still going strong, we watched as that same youngster found himself headed once again on a collision course with the older dog. It seemed another crash and altercation were inevitable. To the surprise of many who were watching, the youngster used all of his skills to avoid the crash, neatly swerving past the older dog who made no comment. The puppy had learned that no matter how excited he might be by the game, he still had an obligation to be polite.

We would look with a raised eyebrow at a mother who allowed a child to simply carom around a room bouncing off people and did nothing to calm the child, and who told those her child had shoved and pushed that, "He's just over excited." Just as parents bear some responsibility for their children's actions, dog owners have a responsibility to help their puppies act in an appropriate way - not to excuse rudeness.

Sometimes, this requires that we not allow a young dog (or a dog of any age) to escalate to such a high level of excitement and arousal. As a rule of thumb, the more excited and emotional a dog becomes, the less capable they are of thinking clearly and acting appropriately. (This is also true of all other animals, including people.) Wise handlers know that when emotions are running high, a cool down period is a good choice to avoid problems. Sometimes, helping a young dog learn what is appropriate requires the assistance of a normal, well socialized dog who can make his or her point without leaving anything but a clear message imprinted upon the puppy.

Normal dogs, like normal people, are often incredibly tolerant of the antics of youngsters. The tolerance level is highly individual and dependent upon the dog's experience with puppies. Dogs without much experience with puppies may not be nearly as tolerant as dogs who have seen a lot of puppies come and go.

Tolerance levels are also highly dependent upon the youngster's age; there are different expectations for what constitutes appropriate behavior at any given age. What we might find acceptable behavior in a 3 year old child would be frowned upon in an 8 year old. Dogs also have a timetable in their heads - puppies under 16 weeks of age can usually take appalling liberties with an adult dog. As Dunbar notes, there appears to be a "puppy license" of sorts, possession of which entitles you to be an utter pest without much repercussion. Past the age of 4 ½ months, the "puppy license" expires as hormone levels shift and psychological changes occur. At this point, adult dogs begin to gradually insist on more controlled, respectful interactions from youngsters.

No matter what the breed, no matter how much genetic manipulation may have muted or inhibited certain behaviors, a dog is a dog is a dog. And the basics of dog-to-dog communications remain the same: a growl means back off in any breed's language, a tail held high and stiffly is a warning, rolling over on your back is an apology, etc.

My experience has been that it is owners of breeds considered non-aggressive that cause the most problems in dog-to-dog interactions simply by being unaware that their dog is rude. To the owners of non-aggressive breeds, there doesn't appear to be any thought that rudeness can take many forms. Anyone can recognize that a dog lunging and snarling is being rude. Far too few folks recognize that simply getting into another's dog space - however sweetly and quietly - is just as rude in the world of dogs. Owners of rude dogs do not perceive their dogs' actions as rude; they see only "friendliness," as if the behavior for greeting people is the same as greeting another dog - it's not! Thus the classic line, "He's only trying to say ‘hi!'"

Like people, dogs have varying thresholds for what I call the "fool factor." Consider yourself in this situation: you are walking down the street, and a group of loud, noisy teenagers - busy at the center of their own world - bumps into you and knocks you down. Do you smile at them? Do you mutter, "Watch where you're going!" as you brush yourself off? Do you get quite vocal in expressing your displeasure?

All depends on your tolerance threshold. It also depends on your mood, your health, the various stresses at work in your life, etc. Imagine that you had just won the lottery moments before they bumped into you. Chances are pretty good you'd be far more tolerant than if you'd just come from a meeting with the IRS. What if you'd been mugged a year earlier by a similar group of young hooligans? Chances are good that you might view this group as potentially dangerous, again altering your possible response to their rudeness.

Our dogs are no different. Each dog - no matter what the breed - has his own tolerance threshold, and that threshold is variable as a result of many factors, including basic breed characteristics. Some breeds have been selectively bred to have a very high tolerance threshold because they are asked to work in large groups. Fox hounds come to mind as a breed specifically selected for tolerance of other dogs. Generally speaking, the guardian breeds by their very nature and job descriptions are not meant to work in groups and have a stronger sense of personal space, thus are usually much less tolerant of rudeness.

Bad experiences can make a dog quite sensitive to rude behavior by other dogs. From the dog's point of view, there is the very real possibility that such rudeness could become an actual attack - it has in the past. Health problems can also affect a dog's tolerance level. A dog who is in pain (whether just muscle sore from hard work or play, or from a disease such as hip dysphasia or the creeping onset of arthritis) will have far less tolerance than he might when he's feeling fine.

We cannot expect our dogs to be saints - at least not until we can rise to that level of tolerance ourselves. And that's unlikely to happen any time soon. We can expect our dogs to be tolerant to the degree that we educate them, socialize them and protect them - with respect to their individual needs and boundaries.

To my way of thinking, a critical part of the relationships I have with my animals is this promise: "I will protect you." And to the best of my abilities, I do not violate this promise in any way.

A few years ago, I was invited to be part of a fund-raising dog walk. One of my duties was to lead the entire group on the first lap of the walk. I had chosen my oldest bitch, Vali, to accompany me. As we waited, hundreds of dogs and handlers assembled in the park. Many of the dogs were quite excited. Some dogs were only under borderline control. Vali laid quietly at my side, watching it all with great tolerance.

One particular dog caught my eye - a huge yellow Labrador who was dragging a small child behind him as he ploughed through the crowd. I watched as this dog marked not only every tree or bush he passed, but also several pants legs of unsuspecting people. More aware handlers quietly gathered up their dogs and moved out of Mr. Rude's path, thus avoiding potential altercations.

As he moved closer to us, I saw Vali's head turn toward him and become quite still. Her eyes began to harden as she assessed - quite accurately - just how rude a dog this was. I could see her contemplating possible responses should the Lab be so rude as to invade her space (which in such public settings is perhaps 2-3 feet from her body). The only intervention necessary was to gently touch her on the head and say, "Yes. I see him. And you're right - he is rude. I'll handle it." Then I stepped slightly in front of her so that if he approached, he would have to first come through me. Immediately, Vali relaxed and went back to watching the crowd in general though she did keep an eye on Mr. Rude. Fortunately for us, Mr. Rude veered off to hassle another dog and the
moment passed.

There were other ways I could have responded. I could have seen Vali's very appropriate response as potential aggression, and told her harshly, "Leave it!" To my way of thinking, that does not acknowledge or respect her feelings; it merely demonstrates my own fears about losing control of my dog's behavior.

I could have ignored the subtle signs that she had some concerns about Mr. Rude, and waited until he invaded her space then punished her for defending herself against rudeness. To my way of thinking, that would violate my promise to protect those I love, and then add insult to injury by punishing her for protecting herself. Keeping that promise to my dogs means that I am obligated to watch for any sign that they are beginning to feel concerned about a situation, and to act quickly to eliminate or minimize their concerns.

Unfortunately for many dogs labeled "dog aggressive," a weird loop begins to form between dog and handler in the struggle to deal with this behavior. Understandably shocked when their dog exhibits any kind of aggressive behavior, the handler begins to scan the world at large for anything that might trigger that behavior again. They become hyper-alert to any potential situation, and upon sighting a potential problem, grab the lead with a death grip in order to control their "aggressive dog."

Their own concern coupled with the death grip escalates the dog's anxiety and aggression, usually resulting in precisely the behavior they sought to avoid in the first place. Far more insidious, however, is the message sent to the dog whose handler pays intense attention to the world at large but none to the dog himself!

Πηγή:
http://www.livingwithdogs.us/articles/He-just-wants-to-say-hi.pdf

• Όχι σκυλιά από pet shops

Μην κλείνετε τα μάτια, ενημερωθείτε!
Περνάς από ένα pet-shop και βλέπεις στην βιτρίνα μια τριχωτή μπαλίτσα να σε κοιτάζει και την ερωτεύεσαι. Χωρίς 2η σκέψη μπαίνεις μέσα το χαϊδεύεις, σε γλύφει και χρεώνεις την πιστωτική σου σε 36 δόσεις. Ενώ πήγαινες για να ψωνίσεις παπούτσια, γυρνάς σπίτι με ένα ζωντανό πλασματάκι.
Ας μη σταθούμε στο πόσο επιπόλαιο είναι να αγοράσεις ένα σκυλάκι για λάθος λόγους, χωρίς να έχεις πάρει αποφάσεις, χωρίς να έχεις συνειδητοποιήσει την ευθύνη, τη δέσμευση, τον απαιτούμενο χρόνο και το έξοδο που θα σε ακολουθήσει για μια δεκαετία+ αν δεν το πετάξεις πριν πας διακοπές.

Αγοράζοντας κουτάβι από petshop
1. Δεν βλέπεις τους γονείς
Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις
- αν οι γονείς είναι απαλλαγμένοι από γενετικές κληρονομικές παθήσεις. Ζώα που εισάγονται από χώρες του ανατολικού μπλοκ ανήκουν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου.
- αν όντως το κουτάβι είναι καθαρόαιμο («χαρτιά» φτιάχνουν και στο περίπτερο)

2. Συχνά για να μειωθεί το κόστος δεν εμβολιάζονται κι έτσι όταν φτάσει στα χέρια σου η πιθανότητα να μην τα καταφέρει είναι μεγάλη.

3. Τα κουτάβια σε pet-shop έχουν αποχωριστεί τη μητέρα τους και τα αδέρφια τους σε ακατάλληλα μικρή ηλικία. Πολλές φορές δηλώνεται πλασματική ηλικία για να επιτρέπεται να ταξιδέψουν. (Σύμφωνα με το νόμο 3170/2003, δεν επιτρέπεται η πώληση σκύλων με ηλικία μικρότερη των 50 ημερών.)
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν ελλειπή κοινωνικοποίηση και να «μείνουν μεταξεταστέα» στο μάθημα σωστής συμπεριφοράς. Πιθανότατα θα γίνουν επιθετικά, φοβικά και θα δαγκώνουν.

4. Σαν να μη φτάνει αυτό είναι καταδικασμένα να περιμένουν τον πιθανό αγοραστή σε ένα γυάλινο κλουβί, εκτεθειμένα στον ήλιο, τη βρώμα και τη μοναξιά. Πολύ απάνθρωπο για ένα μικρό μωράκι.

Κανένας σοβαρός και υπεύθυνος εκτροφέας δε δίνει κουτάβια σε pet-shop.
Τα κουτάβια από σοβαρό εκτροφέα θα έχουν μείνει με την οικογένειά τους όσο χρειάζεται (δηλαδή μίνιμουμ 45-50 ημέρες), σε σωστό περιβάλλον και συνθήκες, σωστή διατροφή και θα έχουν έρθει σε επαφή με πλήθος ερεθισμάτων. Οι εκτροφείς αυτοί αγαπάνε τα σκυλιά, έχουν πάθος με μια ή περισσότερες ράτσες και φροντίζουν για τη σωστή αναπαραγωγή τους από υγιείς γονείς. Διαθέτουν χρήμα και αγάπη για τα ζώα τους. Έχουν λίγα σκυλιά τα οποία ζευγαρώνουν αραιά και συνήθως τα κουτάβια «κλείνονται» πριν την γέννα. Ακόμα, τα κουτάβια δίνονται μόνο σε ανθρώπους τους οποίους έχουν εγκρίνει βάσει των συνθηκών ζωής, την καταλληλότητα της ράτσας για τον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη/οικογένεια κλπ.

Ποιός λοιπόν τροφοδοτεί τα pet-shops?
Τα puppy mills είναι στην ουσία μονάδες μαζικής παραγωγής σκύλων.
Οι γονείς είναι σκλαβωμένοι, στριμωγμένοι, υποσιτισμένοι, ταλαιπωρημένοι, χωρίς έλεγχο για πιθανά γενετικά προβλήματα (η δυσπλασία στα πόδια, οφθαλμολογικά προβλήματα και κώφωση είναι παθήσεις που συναντιούνται συχνά σε σκυλάκια)
Ο χρόνος είναι χρήμα και τα κουτάβια διοχετεύονται στα pet-shops πριν καλά καλά απογαλακτιστούν. Έτσι χάνουν το πολύτιμο για την αντιμετώπιση ασθενειών μητρικό γάλα. Επίσης ο συνωστισμός τους κατά τις μεταφορές ευνοεί την εξάπλωση ασθενειών. Έχω ακούσει και διαβάσει πάμπολλες περιπτώσεις που το κουταβάκι ξεψύχησε λίγες μέρες μετά την αγορά του. Μόρβα και τύφος είναι οι συχνότεροι λόγοι.
Οι γονείς δεν αποπαρασιτώνονται/εμβολιάζονται κι έτσι τα κουτάβια δεν έχουν υψηλά αντισώματα.

Τον έμπορα στο pet-shop δεν τον ενδιαφέρει ούτε η ποιότητα, ούτε η υγεία, ούτε χαρακτήρας του κουταβιού και βέβαια ούτε που θα καταλήξει αφού αυτός πληρωθεί. Άλλωστε έχει απλά ένα super-market με ζώα και αξεσουάρ.

Αν παρολαυτά είσαι ριψοκίνδυνος τύπος και δε σε νοιάζει να ρισκάρεις σε θέμα υγείας και χαρακτήρα, χίλιες φορές να υιοθετήσεις ένα αδεσποτάκι από τον δρόμο ή μια φιλοζωϊκή. Δε θα ξέρεις πόσο μικρό ή μεγάλο θα γίνει αλλά έχεις τις ίδιες πιθανότητες να τρέχεις στον κτηνίατρο. Αν μάλιστα είναι ημιαιμάκι έχεις και λιγότερες γιατί έχουν πιο ανθεκτική κράση! Το σίγουρο είναι ότι θα είναι ευγνώμων και θα σε λατρέψει.

Μερικά γεγονότα για τα puppymills μεταφρασμένα από το www.prisonersofgreed.org
• Εκατοντάδες χιλιάδες κουτάβια μεγαλώνουν κάθε χρόνο σε εμπορικά κέννελ.
• Τα ξεχωρίζουν για τις απάνθρωπες συνθήκες και τη συνεχή εκτροφή άρρωστων και γενετικά ελαττωματικών σκύλων με μόνο σκοπό το κέρδος
• Συχνά τα σκυλιά στα puppy mills είναι καλυμμένα με μπλεγμένο βρώμικο τρίχωμα, σάπια δόντια και έλκος στα μάτια. Κάποιων σκυλιών τα σαγόνια σάπισαν λόγω της αποσύνθεσης των δοντιών
• Τα σκυλιά κρατούνται σε μικρά συρμάτινα κλουβιά για ολόκληρη τη ζωή τους. Δεν βγαίνουν σχεδόν ποτέ. Ποτέ δεν πατάνε στέρεο έδαφος ή γρασίδι για να τρέξουν και να παίξουν
• Πολλά από τα σκυλιά τραυματίζονται σε τσακωμούς που γίνονται στα στριμωγμένα κλουβιά από όπου δεν υπάρχει διαφυγή.
• Πολλά σκυλιά χάνουν πατούσες και πόδια όταν πιάνονται στα συρμάτινα πατώματα και κόβονται όπως τα σκυλιά παλεύουν να ελευθερωθούν.
• Πολύ συχνά δεν υπάρχει θέρμανση ή κλιματισμός στα puppy mills. Τα σκυλιά πεθαίνουν από την παγωνιά το χειμώνα και από θερμοπληξία το καλοκαίρι. Τα σκυλιά ψήνονται στα σύρματα των κλουβιών το καλοκαίρι.
• Τα θηλυκά σκυλιά συνήθως ζευγαρώνονται από την πρώτη φορά που θα έρθουν σε οίστρο και ζευγαρώνονται σε κάθε περίοδο. Ζευγαρώνονται εωσότου το κακόμοιρο εξαντλημένο κορμί τους δε μπορεί να αναπαράγει πια και τότε θανατώνονται συχνά με απάνθρωπους τρόπους. Μερικές φορές πουλιούνται για πειραματόζωα ή πετιούνται. Αυτά συνήθως συμβαίνον στην ηλικία των 5 ετών.
• Τα puppy mills αυξάνουν τα κέρδη τους με το να μην ξοδεύουν αρκετά χρήματα για κατάλληλη σίτιση, στέγη και ιατρική φροντίδα
• Η τροφή που χρησιμοποιείται συχνά αγοράζεται από εταιρείες σκυλοτροφών «με την καρότσα». Μερικές φορές παρασκευάζεται από τα υπολείμματα στο πάτωμα. Είναι τόσο κενά από διατροφική αξία που τα δόντια των σκύλων σαπίζουν σε νεαρή ηλικία
• Στα σκυλιά στα puppy mills συχνά αφαιρείται η δυνατότητα να γαυγίσουν με τη βύθιση μιας χαλυβδένιας ράβδου κάτω από τους λαιμούς τους που κόβει τις φωνητικές τους χορδές.
• Τα κουτάβια συχνά αποχωρίζονται από τη μητέρα τους όταν είναι 5-8 εβδομάδων και πουλιούνται σε μεσάζοντες που τα στοιβάζουν σε κλουβιά για να ξαναπουληθούν σε pet-shops
• Τα κουτάβια ταξιδεύουν με φορτηγά ή αεροπλάνα, συχνά χωρίς αρκετό νερό, τροφή , εξαερισμό ή καταφύγιο. Αθώες οικογένειες αγοράζουν τα κουτάβια μόνο για να ανακαλύψουν ότι το κουταβάκι είναι πολύ άρρωστο ή έχει γενετικά ή ψυχολογικά προβλήματα. Συχνά τα κουτάβια πεθαίνουν από ασθένειες. Πολλά άλλα έχουν προβλήματα υγείας που κοστίζουν πολλά χρήματα. Και πολλά έχουν προβλήματα συμπεριφοράς γιατί δεν κοινωνικοποιηθήκαν επαρκώς στα puppy mills. Μη φέρετε αυτή τη μιζέρια στο σπίτι σας.


• Αν οι άνθρωποι αρνούνταν να αγοράσουν κουτάβι από pet-shops η μιζέρια των puppy mills θα σταματούσε. Παρακαλώ ενημερώστε όποιον ξέρετε για τον συσχετισμό μεταξύ puppy mills και pet-shops.
• Η αγορά ενός κουταβιού από pet-shop εμπεριέχει σημαντικά ρίσκα για τον αγοραστή και την οικογένεια του. Μια έρευνα στην Καλιφόρνια έδειξε ότι σχεδόν τα μισά κουτάβια που πωλούνται σε pet-shops ήταν άρρωστα ή μετέφεραν κολλητικές ασθένειες. Σκεφτείτε να φέρετε ένα κουτάβι σπίτι σας από το pet-shop μόνο και μόνο για να πεθάνει από πάρβο και να κοστίσει χιλιάδες δολάρια για κτηνιατρικά έξοδα λόγω γενετικών προβλημάτων όπως δυσπλασία ισχίων.
• Μερικά σκυλιά είναι τόσο σημαδεμένα και ναρκωμένα εγκεφαλικά από την ανία της φυλάκισης σε ένα μικρό κλουβί για τόσα χρόνια που αναπτύσσουν επαναληπτικές συνήθειες όπως να γυρνάνε γύρω – γύρω σε κύκλου για ώρες ή να γαυγίζουν σε ένα τοίχο για ώρες.

Ενημερώστε όσους γνωστούς έχετε που πιθανόν να ενδιαφέρονται να αποκτήσουν σκύλο.


Πηγή.


Αγοράζοντας κουτάβια από pet shop, βοηθάμε να συνεχιστεί αυτή η άθλια κουταβοπαραγωγή!

http://images.google.gr/images?q=puppy+mills&ndsp=21&hl=el&client=firefox-a&rls=org.mozilla:en-US:official&hs=JlQ&um=1&ie=UTF-8&sa=X&oi=images&ct=title

http://www.prisonersofgreed.org/

http://www.stoppuppymills.org/

http://www.geocities.com/hollyswilo/puppymills.html

http://www.idausa.org/campaigns/puppy/puppymills.html

http://www.awarenessday.org/

http://www.puppymillprotest.org/photos.htm

http://www.youtube.com/watch?v=LjT0IEP-ULo

http://www.youtube.com/watch?v=iQxU7ZJrhY4

http://www.youtube.com/watch?v=iQxU7ZJrhY4

• Επιλογή αξιόπιστου εκτροφέα

Όταν αγοράζουμε κουτάβι, καλό είναι να το κάνουμε αφού έχουμε κάνει πρώτα μια μικρή/μεγάλη "έρευνα αγοράς".
Ακούγεται μπελαλίδικο, ίσως και πεζό για κάποιους, το να βρούμε όμως ένα καλό κουτάβι πιθανότατα θα μας γλιτώσει μελλοντικά από πολύ χρόνο και χρήμα που θα ξοδέψουμε σε κτηνίατρους και εκπαιδευτές προσπαθώντας να λύσουμε προβλήματα υγείας ή συμπεριφοράς.
Ειδικά όταν αναζητάμε ένα καθαρόαιμο σκύλο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σχεδόν πρόκληση το να βρούμε ένα σκύλο υγιές όχι μόνο σωματικά αλλά και από πλευράς χαρακτήρα και ταπεραμέντου.

Το να είναι ο σκύλος από καταχωρημένο εκτροφείο, καθαρόαιμος, με pedigree και εγγεγραμμένος μας εξασφαλίζει ότι είναι ένα καλής ποιότητας ζώο; ΟΧΙ!
Καλό είναι να είμαστε επιφυλακτικοί με εκτροφείς που διαλαλούν τα παραπάνω "πιστοποιητικά".

Τι ξεχωρίζει λοιπόν τους υπεύθυνους, ευσυνείδητους και ηθικούς εκτροφείς που στοχεύουν στην απόκτηση υγειών κουταβιών και στη βελτίωση μιας φυλής;

• Ζητήστε από κάποιον έμπειρο στο χώρο να σας συστήσει εκτροφέα. Αναζητείστε ανθρώπους που πήρανε παλαιότερα κουτάβια από τον προτεινόμενο εκτροφέα και επικοινωνήστε μαζί τους.

• Επισκεφτείτε τον εκτροφέα περισσότερες από μια φορά πριν πάρετε το κουτάβι. Ρωτείστε τον για τη φυλή, την ιδιοσυγκρασία, τις ικανότητες και την υγεία της. Ζητείστε του να σας βοηθήσει να διαλέξετε από την τοκετοομάδα το κουτάβι εκείνο που σας ταιριάζει περισσότερο.

• Ένας σωστός εκτροφέας θα πρέπει να είναι σε θέση να σας συμβουλέψει για ζητήματα που αφορούν την ανατροφή του σκύλου σας. Για θέματα υγείας, διατροφής, συμπεριφοράς, ακόμη και δραστηριοτήτων οι οποίες ενδείκνυνται για το σκύλος σας, ποιές είναι κατάλληλες για το σωματότυπο, την αντοχή κλπ της φυλής και ποιές θα πρέπει να αποφεύγετε.

• Ο εκτροφέας θα πρέπει να θέλει (ή καλύτερα να απαιτήσει) να μπορεί να είναι σε επικοινωνία μαζί σας, να σας επισκέπτεται αν το επιθυμεί και να ενημερώνεται για το κουτάβι που σας εμπιστεύτηκε.

• Μην εμπιστεύεστε κάποιον που δεν προσπαθεί να μάθει για εσάς.

• Γνωρίστε τους γονείς του κουταβιού, να δείτε και να κρίνετε το παρουσιαστικό τους (μορφολογία) αλλά και το χαρακτήρα τους. Πολλές φορές μπορεί να μην μπορείτε να γνωρίσετε τον επιβήτορα μια και μπορεί να βρίσκετε χιλιάδες μίλια μακριά, ζητείστε όμως να δείτε όχι μόνο φωτογραφίες του αλλά και βίντεο του σκύλου να συναναστρέφεται με άλλους σκύλους και ανθρώπους. Θα πρέπει ωστόσο να είναι πρόθυμος ο κάτοχος του επιβήτορα να σας δεχτεί ώστε να μπορέσετε να δείτε το σκύλο από κοντά, αν είστε πρόθυμοι να ταξιδέψετε για αυτό το λόγο.

• Το pedigree κατά μία έννοια δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα χαρτί που αποδεικνύει ότι το κουτάβι σας έχει γονείς. Το να έχει το κουτάβι σας “χαρτιά” δε σημαίνει κάτι παραπάνω από το ότι κάποιος μπήκε στον κόπο να καταγράψει το σόι του σκύλου σας. Είναι απλά ένα οικογενειακό γενεαλογικό δέντρο και όχι μια μαρτυρία για το χαρακτήρα ή την υγεία του κουταβιού. ΟΜΩΣ αν μάθετε πώς να διαβάσετε τα “χαρτιά” του σκύλου σας μπορείτε να μάθετε τους τίτλους που έχουνε κερδίσει οι πρόγονοι του. Αν για παράδειγμα έχουνε διαπρέψει σε κάποιο κυνάθλημα μπορείτε να έχετε μια εικόνα για το τι ενδεχομένως θα αρέσει και δικό σας σκύλο. Αν πάλι κανένας από τους προγόνους του δεν έχει καμιά διάκριση κανενός τύπου, να είστε επιφυλακτικοί. Επιφυλακτικοί να είστε και με τον εκτροφέα που είτε σας λέει ότι το κουτάβι σας θα έχει “χαρτιά” αλλά δε σας δείχνει τα pedigree των γονιών του, είτε τα pedigree αυτά δεν έχουνε το λεπτομερή γενεαλογικό χάρτη των γονιών (γονείς, παππούδες, προ παππούδες). Ένας σωστός εκτροφέας θα κάτσει μαζί σας και θα σας δείξει το γενεαλογικό δέντρο του κουταβιού. Θα σας μιλήσει για τους προγόνους του, τα χαρακτηριστικά που αφορούν την υγεία, τη μορφολογία και το χαρακτήρα τους. Θα σας πει γιατί επέλεξε να ζευγαρώσει τους γονείς του. Ρωτείστε τον αν σκοπεύει να κρατήσει ο ίδιος κουτάβι από την τοκετοομάδα στην οποία ανήκει το κουτάβι σας και αν όχι το γιατί. Αν αρνηθεί να κάνει τα παραπάνω πολύ απλά απορρίψτε τον και ψάξτε για άλλο εκτροφέα.

• Οι γονείς θα πρέπει να είναι σε ηλικία τέτοια που να θεωρείτε αποδεκτό το ζευγάρωμα. Αυτή ορίζετε από τον Κυνολογικό Όμιλο της κάθε χώρας.

• Οι γονείς να έχουνε κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις πριν το ζευγάρωμα. Τραβηγμένο από τα μαλλιά, αλλά τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων καλό θα είναι να είναι στη διάθεση σας, το ίδιο και αντίγραφα αυτών ώστε να μπορείτε εάν θέλετε να τις δείξετε στον κτηνίατρο σας.

Το κουτάβι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να απομακρυνθεί από τη μητέρα του και την τοκετοομάδα αν δεν κλείσει τις 8 εβδομάδες! Αυτό είναι κάτι που απαγορεύεται από το νόμο και θεωρείται κακοποίηση. Το κουτάβι πρέπει να παραμείνει με τη μητέρα και τα αδέλφια του διάστημα ικανό ώστε να μπορέσει να εκπαιδευτεί σε θέματα συμπεριφοράς (όπως για παράδειγμα το δάγκωμα). Από την 6η εβδομάδα τα κουτάβια ξεκινάνε να μαθαίνουνε πρότυπα συμπεριφοράς και τη γλώσσα του σώματος. Αυτά είναι πράγματα που σαφώς πρέπει να διδαχθεί από ομοίους του και όχι από ανθρώπους. Καλή ηλικία για να απομακρυνθεί το κουτάβι από τη μητέρα του θεωρούνται οι 10-12 εβδομάδες.

• Αποφύγετε γέννα με ένα μόνο κουτάβι. Πιθανόν το κουτάβι αυτό να έχει προβλήματα συμπεριφοράς σε σχέση με κουτάβια που ανήκουν σε πολυάριθμες τοκετοομάδες.

• Καλό είναι να είσαστε επιφυλακτικοί με εκτροφείς που είναι πρόθυμοι να σας δώσουνε δύο κουτάβια από μια τοκετοομάδα. Δύο κουτάβια απαιτούνε διπλάσιο κόπο, χρόνο και χρήμα για να μεγαλώσουνε σωστά. Αλλά και ιδιαίτερη εμπειρία μια και θα δεθούνε πρώτα μεταξύ τους και μετά με εσάς. Θα αποτελούν πρώτα μεταξύ τους αγέλη και στην ουσία θα έχετε να αντιμετωπίσετε τρεις ξεχωριστές οντότητες: τα δύο κουτάβια που το καθένα θα έχει τη δική του προσωπικότητα συν την αγέλη που θα έχει τη δική της! Για να τα εκπαιδεύσετε θα πρέπει να αφιερώσετε χρόνο στο καθένα χωριστά. Ένας ευσυνείδητος εκτροφέας θα σας αποτρέψει από ένα τέτοιο λάθος αντί να σας δει σα μια καλή ευκαιρία να “ξεφορτωθεί” δυο κουτάβια εύκολα και γρήγορα.

• Το κουτάβι, όταν θα πάτε να το πάρετε, θα πρέπει να είναι χαρούμενο, καλότροπο, κοινωνικοποιημένο και υγιές. Να έχει κάνει τα πρώτα του εμβόλια, να έχει το ατομικό βιβλιάριο υγείας και να φέρει chip όπως ορίζει ο νόμος. Μόλις πάρετε στο σπίτι σας του κουτάβι, και αφού το αφήσετε να ηρεμήσει λίγες μέρες και να προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον και τη δική σας παρουσία, πηγαίνετε το στον κτηνίατρο σας για μια ολοκληρωμένη εξέταση.

Αναγνωστες